جامعه ایران هم یک جامعه تعطیل است که برای تعطیلی آن دهها دلیل می‌توان برشمرد که در نوشتار فوق به یکی از آنها اشاره خواهد شد که عبارت است از مناسبت زدگی در تقویم و تعطیلات بی قاعده و دست اندازی در روزمره ایرانیان است.
ابراهیم نبوی در کتاب خاطرات زندانش – سالن ۶ – درباره حال و هوای زندان می‌نویسد: وقتی بحران است، زمان زود می‌گذرد
وقتی مردم حکم گوسفندی را داشته باشند که:
چوپانی همواره آنها را میدوشد
و اگر به قدری فربه شوند که چشم چوپان آنها را میگیرد و سرشان را میبرند
تلاش نکردن قانع بودن و رانت خواری و مجیزگویی برای حکومت به جای کار کردن ارزشمند میشود
نبود استقلال در دانشگاه، هیچگاه دغدغه دولتها نبود، چرا که تمامی دولتها فارغ از گرایش راست و چپ، قصد داشتند، دانشگاه مهره سیاسی‌شان باشد
آرامش ظاهری پس از یک بحران فراگیر دوام چندانی ندارد، هر چند حجاب دیگر در جامعه ایران و به خصوص نوجوانان به مرداد سال ۱۴۰۱ باز نمی‌گردد اما حل نشدن مسائل پیرامون حجاب یعنی باز ماندن یک زخم که هر بار می‌تواند بخشی از مسائل هویتی نوجوان دختر و جامعه زنان را دچار فروپاشی کند.
اینها که تمام شوند ما لاجرم #تیلور را دوست خواهیم داشت که نابغه‌ای هنرمند است و ما را از تلفیق ورزش و هنر و علم و اخلاق سیراب می‌کند
برپایی مدارس جدید، ایجاد یک فرصت برابر برای رشد و تحقق آرزوهای کوچک و بزرگ مردان و زنان ایرانی بود
جنگ، آسان و صلح سخت است، جنگ درآمد و صلح هزینه دارد
M R TALEGHANI’S WEBSITE
مجالی‌ست برای سیاست‌خوانی و تاریخ‌خوانی و نگاه فلسفی به آنچه هست و نیست و باید باشد.
