عادت عجیبی داریم، از تاریخ بی خبریم و مدام تکرار می شویم و تکرار می شود سرنوشت گاومیشی‌مان در دست لاشخورها
غر هم می زنیم
خب بگذریم
بیایید کمی با کریم خان زند معاشرت کنیم.همان پادشاهی که معلم های تاریخ، این ابله ترین اعضاء مدرسه برایمان حاکمی پخمه و خیکی و الکی و خوب معرفی اش می کردند.
یک
که بعد از نادر بود و پیش از آغا محمد خان
که اصلا هر پاشاهی حتی کوروش و شاه عباس هم بین این دو پادشاه خونخوار گیر می کرد، پخمه می نمود
علی ای حال …کریم خان زند لر بی باک و جنگآوری است، افسار ایران رها شده از اصطبل تاریک نادرشاه را مجددا رام کرد با کمترین خونریزی
حدود و ثغور ایران را حفظ کرد
دشمنانش را نکشت جز به لاجرمی
از مردم نالان از چپاول صفویان پسین و افاغنه و نادر شاه مالیاتی نگرفت
دو
کریم خان بی سواد بود اما ناموس و وطن و کالای ایرانی و استثمار را می فهمید
خرابات شیراز را به تدبیر بنا کرد چرا که شهر بی خرابات را خانه بی مستراح می دانست
مسجد هم ساخت
بازار هم ساخت
کاروانسرا هم ساخت
ابر انسان نبود … اشتباه هم کرد به قول عبدالحسین نوایی مورخ ترین مورخ معاصر
“مردی بود که قدرت داشت و فاسد نشد، سواد نداشت و خوب فکر کرد، شاه بود ولی به دنبال عنوان سلطنت نرفت و تنها هدفش این بود که مردم ایران، رعایا و پیشه وران در اسایش باشند”
و میرزای قاجار مورخ خاندان قاجار که با خاندان زند و کریم خان دشمنی خونینی داشتند می نویسد: “گمان نمی کنم از آغاز جهان که این همه شهریاران آمدند هیچ یک را چنین خوب نیک بوده باشد.”
کتاب کریم خان زند اثر استاد الاساتید عبدالحسین نوایی که به قدر علم و فضلش گمنام است پرده از نقابی بر می دارد که تاریخ خوانی معیوب مدرسه ها بر روی کربم خان افکندند و پر است از داستانهایی که می شود تعریفشان کرد
خوشبختانه کتاب بی سانسور و بی پروایی است. و به نه یک بار که چندبار خواندنش میارزد
